Συντάκτης: Αργύρης Αργυριάδης

Η υπ. αριθ. 1/2023 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου μονοπώλησε επί μακρόν την ειδησιογραφία. Από μερίδα του Τύπου παρουσιάστηκε ως η «θανατική ποινή» των δανειοληπτών, ενώ άλλοι έσπευσαν να την παρουσιάσουν ως σανίδα σωτηρίας για το περιώνυμο πρόγραμμα «Ηρακλής» και τα δημόσια οικονομικά. Το σίγουρο είναι ότι το ζήτημα εξακολουθεί να απασχολεί πολίτες και Δικαιοσύνη. Τελικά, πράγματι, ο Άρειος Πάγος άνοιξε διάπλατα την πόρτα των πλειστηριασμών; Η απόφασή του είναι αναντίλεκτη; Μύθος πρώτος: Ο Άρειος Πάγος άνοιξε διάπλατα την πόρτα των πλειστηριασμών νομιμοποιώντας τα funds και τους servicers. Η αλήθεια είναι ότι η πόρτα αυτή ήταν και παραμένει ορθάνοιχτη.…

Η εικόνα των τελευταίων ημερών δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν. Από τη μια η κυβέρνηση να επιθυμεί να «μπλοκάρει» νομικά την κάθοδο του ακροδεξιού μορφώματος στη βουλή (μολονότι στεγάζει ακόμη και σήμερα αρκετά αντίστοιχα «σταγονίδια» στους κόλπους της) και από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση να συμφωνεί – σε διακηρυκτικό πλαίσιο – με τον τρόπο και το στόχο αλλά να εκφράζει επιμέρους διαφωνίες σε ήσσονος σημασίας νομοτεχνικές διευθετήσεις. Εύλογα, λοιπόν, προκαλεί την εντύπωση ότι καλοβλέπει το ενδεχόμενο καθόδου ενός αντίστοιχου μορφώματος στις εκλογές αποσκοπώντας μόνον στην αποστέρηση της αυτοδυναμίας του πρωτοπόρου κομματικού σχηματισμού. Κάπως έτσι νομίζει ότι παντρεύει ομαλά την ιδεολογία…

Στην ιστορικότερη εφημερίδα της Βόρειας Ελλάδας, φιλοξενήθηκε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Νοσφιζόμενος τη δημοσιογραφική εξουσία θέτω νοερά και εγώ τις δικές μου ερωτήσεις. Στο προεκλογικό σας σποτ αναφέρετε ότι επί διακυβέρνησής σας η χώρα έκανε ρεκόρ στις ξένες επενδύσεις. Πράγματι, αυτές αυξήθηκαν περί τα 6 δις ευρώ ή 3% του ΑΕΠ το 2022. Ωστόσο, οι επενδύσεις αυτές δεν διοχετεύθηκαν στον παραγωγικό ιστό της χώρας. Δεν συστάθηκαν νέες επιχειρήσεις στη μεταποίηση ή στον πρωτογενή τομέα. Αντιθέτως οι παραγωγικές μονάδες μειώθηκαν κατά 15% περίπου. Η συντριπτική πλειοψηφία των επενδύσεων αυτών διοχετεύθηκε στην αγορά ακινήτων και μέρος στον τουρισμό. Όλως…

Πριν περίπου 19 χρόνια, μια άλλη δημοκρατική χώρα της νότιας Ευρώπης – με κοινή μοίρα με την Ελλάδα, το πρώτο μισό της προηγούμενης μνημονιακής δεκαετίας – η Ισπανία, ετοιμαζόταν για τις δικές της εθνικές εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για τις 14 Μαρτίου 2004. Το συντηρητικό κόμμα (η αντίστοιχη ΝΔ της Ισπανίας) προπορευόταν στις δημοσκοπήσεις με μια άνετη διαφορά 4-5%. Τρεις ημέρες πριν τις εκλογές, σειρά εκρήξεων στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης είχαν ως αποτέλεσμα 200 άτομα να χάσουν τη ζωή τους και το πολιτικό σκηνικό να ανατραπεί. Σε εκείνες τις εκλογές, όχι μόνον δεν κέρδισαν οι Συντηρητικοί, αλλά μέσα σε…

Τον τελευταίο χρόνο αποκτήσαμε «οικειότητα» με άλλον έναν σύνθετο οικονομικό (πρωτίστως αλλά όχι αποκλειστικά) όρο. Την «επενδυτική βαθμίδα». Όλοι ομνύουν σε αυτόν, ενώ φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης προέβλεπαν την απόκτηση του «ιερού δισκοπότηρου» ήδη από το 2022. Το πιθανότερο, βέβαια, είναι να τον αποκτήσουμε στο τέλος του 2023 ή στο λυκαυγές του 2024. Καταρχάς, τι εννοούμε με το συγκεκριμένο όρο; Από οικονομική άποψη, ο όρος «επενδυτική βαθμίδα» δεν αποτελεί τίποτε άλλο από ένα όρο αποσαφήνισης και αφορά στα ομόλογα των κρατών τα οποία έχουν αξιολογηθεί από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης ως ομόλογα με επαρκή πιστοληπτική ικανότητα, για τα οποία ο κίνδυνος αθέτησης…

Στη χώρα που οι ιδεολογικές μάχες πολλάκις εξαντλούνται στη θέσπιση ενός νόμου και όχι στην εφαρμογή του, η αντιμετώπιση του «χρυσαυγιτισμού» και των πολιτικών επιγόνων του ήταν εύλογο να αποτελέσει αντικείμενο νομοθετικής ρύθμισης και κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης. Κατά πόσον, όμως, τέτοιες «πρωτοβουλίες» σε ύποπτο πολιτικά χρόνο (δηλαδή λίγους μήνες πριν τις εκλογές) καταδεικνύουν ότι οι ποικιλώνυμοι ταγοί μας κόπτονται πράγματι για την «προστασία» του δημοκρατικού πολιτεύματος; Σε ποιο βαθμό τέτοιες ρυθμίσεις κινούνται εντός του Συνταγματικού πλαισίου και τίνι τρόπο δύνανται να αποδειχθούν λυσιτελείς; Εντέλει η Δημοκρατία καθίσταται «μαχόμενη» απαγορεύοντας τη συμμετοχή περιθωριακών πολιτικών κομμάτων στις εκλογές ή αναδεικνύοντας τη φαιδρότητα όσων…

Η Δημοκρατία, εκτός από θεωρητική έννοια, αποτελεί ένα σύστημα διακυβέρνησης. Παραμένει το πιο αντιπροσωπευτικό, αλλά και το πιο ευεπίφορο σε εσωτερικές υπονομεύσεις, ιδίως στο πλαίσιο της μεταβιομηχανικής εποχής. Η Δημοκρατία απισχνάται και η αντιπροσωπευτικότητα νοθεύεται όταν η υπερσυγκέντρωση εξουσίας συνοδεύεται από ουσιαστική απουσία θεσμικών αντίβαρων. Τότε η εξουσία γίνεται ανεξέλεγκτη και η κοινωνία δεν μπορεί να παραμένει απαθής. Όσα ζούμε τις τελευταίες ημέρες, παρωνυχίδα του ευρύτερου σκανδάλου των υποκλοπών, καταδεικνύουν την ανάγκη θεσμών ελέγχου εκάστης εξουσίας. Πολιτικής ή άλλης. Πράγματι, ο Χρήστος Ράμμος, Πρόεδρος της ΑΔΑΕ (ανεξάρτητης και συνταγματικά κατοχυρωμένης Αρχής) ζήτησε να ενημερώσει – ως όφειλε – το κοινοβούλιο…

Άλλη μια πρόταση μομφής ακολούθησε την πεπατημένη. Λεκτικά πυροτεχνήματα, υπεκφυγές, προσωπικές ύβρεις και αντιπαραθέσεις. Εντέλει συσπείρωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Και, όμως, η πολιτική επικαιρότητα έδινε έναυσμα για πιο σοβαρές προσεγγίσεις. Η Αξιωματική αντιπολίτευση, για άλλη μια φορά, βιάστηκε. Ίσως καθαρά από «επικοινωνιακή άποψη» έπρεπε να αφήσει να περάσει λίγος χρόνος για να κατανοήσει η ελληνική κοινωνία τι συνέβη το τελευταίο χρονικό διάστημα, πριν δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να στρέψει αλλού τα φώτα της δημοσιότητας. Όμως, τι σχέση έχουν με τη Δημοκρατία όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα; Πόσες «εκπτώσεις» ακόμη πρέπει να δεχθούμε αναφορικά με την ποιότητα ενός πολιτεύματος που…

Η Κίρκη μας είναι γνωστή από την Οδύσσεια του Ομήρου, όπου διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, σε μια από τις σημαντικότερες περιπέτειες του Οδυσσέα. Ήταν αθάνατη και κατοικούσε σε ένα νησί, κάπου σε έναν μακρινό ωκεανό, όπου ζούσε μόνη μαζί με μαγεμένους υπηρέτες της, τα εξημερωμένα λιοντάρια, λύκους και άλλα ζώα. Όλα αυτά ήταν στην πραγματικότητα άντρες που είχε μεταμορφώσει με τη μαγεία της. Στην ελληνική ζώσα πραγματικότητα, το ρόλο της Κίρκης – για πολλούς ανθρώπους, γυναίκες και άνδρες – διαδραματίζει η πολιτική. Κάποιοι ξεκινούν με όνειρα, επαναστατικά τσιτάτα και στόχους ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης. Κάποιοι άλλοι την αντιμετωπίζουν ως ευκαιρία βολέματος…

Του Αργύρη ΑργυριάδηΔικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω [www.argiriadis.gr] To 2023 ανέτειλε. Η πανδημία του κορωνοϊού, όμως, δεν έδυσε. Αντιθέτως, οι περισσότερες αναλύσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση αναγκαστικής μεν, επικίνδυνης δε «συγκατοίκησης». Μια νέα μετάλλαξη δεν μπορεί επιστημονικά να αποκλειστεί, ιδίως λόγω των δυσεξήγητων παλινωδιών στην Κίνα. Από τη στρατηγική του «μηδέν κρούσματος» οδηγήθηκε στην άρση των μέτρων, αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας νέας μετάλλαξης. Η Κίνα, όμως, δεν είναι τυχαία χώρα. Ήταν η «μήτρα του κακού», ενώ ο υπερμεγέθης πληθυσμός της μπορεί να γίνει ένα «ζωντανό εργαστήριο», ευεπίφορο στη δημιουργία νέων κορονοϊών. Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο…