Μάιος 2024 Μακρινίτσα Πηλίου
Πέθανε παράλυτη,Ζώντας με ένα βοήθημα τριάντα δραχμών..
Προτομή της Μαργαρίτας Μπασδέκη, Μακρινιτσιώτισσας ηρωίδας, που διακρίθηκε στις μάχες του Σαρακηνού (1878), κατά την Επανάσταση που προηγήθηκε της απελευθέρωσης της Θεσσαλίας και την προσάρτησή της στο νεοελληνικό κράτος. Η προτομή τοποθετήθηκε στον χώρο αυτό στην επέτειο των 130 χρόνων από τις μάχες στην Μακρινίτσα και των 70 χρόνων δράσης του Τοπικού Τμήματος Βόλου του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού (Σ.Ε.Ο.).
Μαργαρίτα Μπασδέκη
Η Μαργαρίτα ήταν 20 ετών όταν ξέσπασε η επανάσταση του Πηλίου. Βοηθούσε ένα σώμα εθελοντών φοιτητών στους οποίους μετέφερε τρόφιμα και νερό και τους μοίραζε φυσίγγια.
Σε μια μάχη εναντίον πολυάριθμων Τούρκων, τον Μάρτιο του 1878, σκοτώθηκε ο αδελφός της και οι Έλληνες άρχισαν να υποχωρούν. Τότε πετάχτηκε η Μαργαρίτα, άρπαξε το τουφέκι του αδελφού της, χτύπησε κάτω το πόδι και φώναξε:
-«Εγώ γυναίκα είμαι, αλλά θα κάτσω να πολεμήσω».
Όλοι έμειναν στις θέσεις τους, η μάχη συνεχίσθηκε και τελικά υποχώρησαν οι Τούρκοι.
Στη συνέχεια η Μαργαρίτα Μπασδέκη πήρε μέρος και σε άλλες μάχες, υπό τον θείο της Ζήσιμο Μπασδέκη.
Η επανάσταση εκείνη είχε άδοξο τέλος και η ηρωίδα ξεχάσθηκε. Συνέχισε την φτωχική ζωή της στη Μακρυνίτσα. Δούλευε σαν υφάντρα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ.
Το 1905 όμως προσβλήθηκε από γενική παράλυση και από τότε την συντηρούσαν οι συγχωριανοί της.
Η περίπτωσή της έφτασε στη Βουλή πολύ αργά το 1911, όταν οι βουλευτές Λάρισας Ιωάννης Χρυσοβελόνης και Μιλτιάδης Μπουφίδης κατέθεσαν σχετική αναφορά για το δράμα της εγκαταλελειμμένης ηρωίδας.
Η αναφορά συζητήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1911 και επειδή η νομοθεσία δεν επέτρεπε χορήγηση προσωπικής σύνταξης, προτάθηκε να της χορηγείται μηνιαίο βοήθημα 30 δραχμών της εποχής εκείνης. Κατά τη συζήτηση της αναφοράς, οι δύο Θεσσαλοί βουλευτές ανέφεραν μεταξύ άλλων:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΒΕΛΟΝΗΣ: Η Μαργαρίτα Μπασδέκη, η οποία σήμερον είναι γραία και ανάπηρος, προ τριακονταετίας παρέσχε τοιαύτας υπηρεσίας εις την Πατρίδα, αι οποίαι είναι βαρυσήμαντοι. Το βεβαιούσι τα πιστοποιητικά τα οποία προσάγει, από την προσωρινήν Κυβέρνησιν του Πηλίου του 1878 και το πιστοποιητικόν της τότε δημογεροντίας, ηδύνατο δε να λάβη και περισσοτέρας πληροφορίας η Κυβέρνησις παρά του συστρατιώτου αυτής Φικιώρη*, του συναδέλφου μας, ο οποίος είδεν ότι πραγματικώς δια της απαραμίλλου ανδρείας αυτής της γυναικός, τότε νεαράς παρθένου ούσης, κατωρθώθη να κρατήσωσιν οι επαναστάται τας θέσεις αυτάς και επιφέρωσι τα μεγάλα εκείνα αποτελέσματα της 6ης Φεβρουαρίου 1878, δια τα οποία ο τότε αείμνηστος Όγλ, Άγγλος ανταποκριτής των «Καιρών του Λονδίνου» προέβη εξ ενθουσιασμού να φιλήση την δεξιάν αυτής χείρα….
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΠΟΥΦΙΔΗΣ: Θα απευθυνθώ κυριώτατα μεν προς τον κ. Υπουργόν των Εσωτερικών, αλλά θα επιστήσω ιδιαιτέρως την προσοχήν και του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως, αγωνιστού και γνωρίζοντος να εκτιμά τας των αγωνιστών υπηρεσίας.(Πρωθυπουργός τότε ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος).
Πηγή : https://antexoume.wordpress.com/
